het gewicht van de uren
toen hij de golven
op het zwarte strand
hoorde breken
verbrandde hij met
wijd open ogen
om niet te verdwalen
de wrakke schepen
achter zich
geen mens kwam in
de buurt van zijn ziel
niemand sprak de taal
toeschouwer in het eigen
nooit vertelde verhaal
het langzame gif
voelde hij pas later
toen het gewicht van
de uren hem
op de knieën dwong
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid