ademnood
in een landschap
bevroren tussen mens en huis
legt hij woorden
zijn gebaren van verdriet
gisteren zag hij haar lopen
de dag werd groter
en de rivier
met haar rug naar de wolken
rilde even
het was ook daar
dat hij wegvluchtte, uit een ander beeld
uit een andere tijd
waar hij bedden had samengevoegd
tot een echtpaar
de straat is er nog
en alle dagen, aangekruist
Geplaatst in de categorie: afscheid
terwijl ik de hemel lager ga zien. Ook kan ik mijn
lengte er in meten en je vertellen: "de zon gaat op
en de bloemen groeien."
't Is een literair kunststukje Kerima.