De tweehonderdjarige eik
onbeweeglijk staat hij al
tweehonderd jaar
stil te staan
geen soortgenoten
om hem heen
mistflarden draaien rond
zijn kale bol
twee kraaien krijsen
plotseling zijn naam
op de smalle landweg komt
een bestelauto aan
vormt al jaren een
richtpunt voor
't verkeer in de zon,
de regen en de
grauwe, natte duisternis
gespaard voor
de open haard en
boerengewin
des zomers
voor de koeien een
ware schaduwbron
vochtsporen lopen thans
langs zijn bast naar
beneden, z’n bladeren op
de grond gestrekt als
een bruin uitgeslagen
tafelkleed; maar toch
staat hij daar
al jaren
heel tevreden
Zie ook: http://blog.seniorennet.nl/leonardo_1
Schrijver: Leonardo, 22 januari 2015
Geplaatst in de categorie: landschap
Maar ik mis nog een strofe!!
Maar ik mis nog een strofe!!
heel mooi verwoord.