Netgedichten

netgedicht (nr. 53.589):

Wind (fjordgedichtje)

Om de oppervlakte van de fjord te verbeelden
arceert de wind verwoed het water.
Hij gaat tekeer als een manische mistral
met dikke donkere halen
die onmiddellijk worden uitgevlakt,
vervangen door een wirwar van fijne lijntjes,
wervelingen van craquelé,
ribbelende rillingen.
Talloze puntjes worden aangebracht
en schuimkopjes van tv-sneeuw.
En voorbij is alles!

Schrijver: lykele zwanenburg, 19 november 2014

lzwanenburg

xs4all.nl

Geplaatst in de categorie: natuur

wind

fjord

4.0 met 2 stemmen

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Lykele Zwanenburg
Datum:: 22 november 2014; Dank voor je mooie kritiek. Het einde is trouwens niet noodzakelijk triest: het ´fjordenweer´ kan snel omslaan (maar kan helaas ook dagen lang onveranderd grijs blijven, hoewel, dat grijs kan ook weer heel mooi zijn.
Inderdaad, het gaat om een Noorse fjord.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 19 november 2014; Van ontstaan tot voorbij verschijnt verandert en verdwijnt het beeld aan mijn netvlies; als een schilderij dat voorbijtrekt. Bijzondere observatie die prachtig is weergegeven.

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 19 november 2014
Email:: ajkuperushotmail.com; Fabuleus, deze waarneming die jij middels een 'fjordgedichtje' hebt verwoord; alleen al dit deel van de titel is mooi gevonden wat mij betreft. Mooi allitererend daarnaast is 'manische mistral'. Zo sprankelend als jouw 'Wind' begint, zo triest eindigt deze ook: 'En voorbij is alles'! Mooie observatie in de (Noorse?) natuur...!

Geef je reactie op deze inzending: