Eens zal ik je weer hervinden.

De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik blijven strelen, in het
transparante kleed van verlangen,

gaf je mij een laatste nacht
de afbeelding zal op het linnen
blijvend zichtbaar zijn,

je slagen beukten op de holle vaten van
beloften die te snel waren gemorst
met een vederlichte sleutel zal ik trachten,

de opening te hervinden, verborgen tussen
de schoot en moederborst, zonder dat
de tijd op ons zal wachten,

vergeefs heb ik de maan gevraagd
je naam in zijn koele armen te begraven,
gespeld in een laatste ademtocht
langzaam verdrink ik in het eenzaam zijn,

zijn zaaigoed
doet mij traag in het ochtendzweet ontwaken,
het zaad bloeit als een korte droom van een blindeman,
aan de wijste ziener doorverkocht

onzichtbaar achter het blinddoek van het lot en
tot het hart is leeggebloed, zullen we voor de littekens
betalen, voordat het verlost wordt van de barenspijn,

misschien, dat ik je dan weer ontmoet.

... Illustratie: Hans Kruijk ...

De tijd zal niet wac

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 121