verband
mijn handen lijken wel
op die van jou, als vrouw
en als persoon
verlies ik, doodgewoon mijn
kalme levenslust
angst vergrijpt
zich, aan mijn zwakke moment
hoe lang ik jou al heb gekend
doet er nu
niet toe
jij was moe -en ik
ik blies de dagen
naar een ander stervensuur
een oude muur, gekerfd vol letters
schrijft ons testament
van korte duur
... voor mama ...
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...edicht.php?fotogedicht=verband
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 29 mei 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie
Zéér respectvol in alle stilte.