waar de wind gaat
in de kringloop op het water
ijverde mijn tijd
in langgerekt spiralen draaien
licht verwaaid
met niet veel meer
dan kleine blaadjes, op de spiegel
van een kind
nu zijn oogjes glanzen, door
de lichtval van vandaag
geeft hij zijn jonge hart aan ganzen
in de roze bovenlaag
van roepend langs de hemel vegen
och…
slechts daar laat ik mijn glimlach wegen
in hun antwoord
op mijn vraag
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...icht.php?fotogedicht=bovenlaag
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 12 november 2013
Geplaatst in de categorie: emoties
je brengt een sprookje tot leven.