Naakt
ruk de huid van jouw lijf
en toon je geheel nakend aan mij
opdat men gevoel kan zien
waar ik in jouw hart verblijf
durf je de geest te strippen
te ontdoen van denken, denken
en zoveel doodse wenken
je hebt natuurlijk angst
dat ik of wie dan ook
je ziel zal krenken
o. ik zie het al
de winter bedekt het zicht
warmte wordt buiten gesloten
je bent bloot en toch zo dicht
bekleed met haast verdorde loten
van de boom, die jij heet
die zich met andere stammen meet
en de ijle tak in jou
zonder voeding vergeet
o neen. laat maar
je bent in de dood gekropen
een oud gebaar
alsmaar
daar
onberoerd
in uiterlijk gebaar
waar haast gestorven lippen
niets meer hebben met hopen
blijf maar fijn
in de schreeuwende schaduw
het houdt je klein
het houdt je pijn klein
klein en schuw
doch immer schurend ruw
ik zie een mooi mens
diep van binnen
met slechts een wens
raak me niet
wil me niet beminnen
ik raak mezelf
alleen ik ben het
die schiet
bloot en zo dood
rust in stilte
de gekozen kilte
uitgestoten door de moederschoot
zo bloot, zo bloot en bloot, doods bloot
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 8 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie