Lapsus
vanochtend ben ik ontvangen in een
milde, sombergekleurde dag
het nachtelijk denken is geklaard, terwijl
gewrichten en pezen nog bevroren zijn
in onvolmaaktheid schemert het besef
dat mij in een sprakeloze tuin vervlecht
ik ken geen schrift dat eenduidig is
van taal en begrip en zonder verwarring
louter van zwijgende symbolen, afgesproken
zo lijkt het, als een vleesgeworden mysterie
daglicht implodeert in het dwangbuis van herhaling
zodra zwaluwen nerveus de hemel verzoeken
en papieren dromen het zwijgen doorbreken
naarstig, bijna gedwongen – door wie of wat
weet ik niet –
Geplaatst in de categorie: individu