Niet alleen stof.

Gelaten wachtend, wie mijn
laatste strofe strooid, waarmee
de aarde wordt vernist, die vraag
is vroeg gaan branden, het antwoord
is een lampion in de flarden mist,
vertraagt de tred van oude beelden,
bepaalt in welk hoofdstuk ik beland
niet wetend welke worden gewist.

Wind verspilt het zout van de oceaan,
naar gelang hij verder of dichter
bij ons staat, vervilt of kleurt de
zon en maan, de belichaming van
troost, de levenskracht vanuit de
zoetste wortels van de grond tilt
mij naar de onbetreden troon.

Een bekend gezicht toont aan
wat ik zal moeten missen, drijft
een zucht van verlichting door de
natuur en in de trek van vogels
op een laatste vlucht naar huis.

Het maakt het komend afscheid mild,
losgemaakt van kwetsbaarheid, nadat
ik me tussen je borsten heb gevlijd
tot alle geluiden in de wereld zijn
verstomd, dat is meer dan stof alleen,
het vertrek komt nooit op tijd, maar
verstilt de angst onbemind te zijn.

... Illustratie: Pama ( olieverf op linnen ) ...

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 5 februari 2013

pebmartenskpnmail.nl

Verstilling door ang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 111