Netgedichten

netgedicht (nr. 46.483):

Afscheid

En telkens staan we voor de dood:
het niet te noemen afscheid zonder
woorden die iets van zin vertolken.

We zijn machteloos en stil, geen
kleur of lied kan ons bereiken,
geen warmte die doorgloeit

de kou die ons gevangen houdt.
Zelfs tranen kunnen niet de dorheid
tot een stromen brengen, er zijn alleen

maar vragen en zelfs die verstommen
tot een kijken zonder zien, een niet verstaan
van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.

Voor Truus en Gijs bij het plotse overlijden
van hun zoon Johan.

Schrijver: Adeleyd, 8 januari 2013

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: afscheid

afscheid

dood

pijn

3.8 met 4 stemmen

960

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Roland Hainje
Datum:: 10 januari 2013
Email:: r.hainjegmail.com; Wil me graag aansluiten bij de vorige reacties.
En- Compliment.

Naam:: LadyLove
Datum:: 9 januari 2013; Och lieve Rosa, op sommige vragen zijn geen antwoorden mogelijk. Wat 'n recht uit 't hart geschreven gedicht. Ik wens jullie heel veel kracht en liefde toe.

Naam:: Rob
Datum:: 8 januari 2013; goh, wat heb je dat mooi geschreven
met zeer fijn inlevend gevoel..
begripvol en troostrijk in machteloosheid
en toch houvast weten te bieden in verder leven
ben erg onder de indruk van jouw schrijven.

Geef je reactie op deze inzending: