dance of the veils
bij volle maan zal zij dansen
waar onder luid applaus
oogstrelend
ze zich ontdoen zal
Van windsels en
sluiers één voor één
wervelend en draaiend
sneller dan ogen volgen
maar zijdezacht
huiden zullen verdwijnen
bij het licht van de maan
in het uur van waarheid
komt dat zien
volkomen weerloos
zal zij naakt zijn
laatste restjes
versluierd verstand
met verve verwerpen
nestelen zal zij zich
in haar hart
Venus en Aphrodite beide
al wat er rest
is slechts schijn
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=34FFDppvIf8
Zie ook: http://www.maryama.nl
Schrijver: Marije Hendrikx, 23 november 2012
Geplaatst in de categorie: filosofie
Je gedichtje is als een krampachtige dans
om te maskeren dat men kinderloos ten
onder zal gaan.
Triestig in moeder-emoties verwoord
en een nacht.
Meeslepend tot aan het einde.
Marije, je bent een gedichten-kanjer