Verzet
Zij schoot vooruit gelijk een kater
Krijsend springt vanuit het nauw
Met doodschrik in de felle ogen.
Zo’n race vergeet je niet zo gauw.
Paniek schiep kracht om de pedalen
Van haar steunend, kreunend ros
In moordend tempo rond te malen,
Opstuivend zand versluiert bos.
Hij liet los waar paden kruisen,
Belagers zijn gemeenlijk laf.
Zij was gered, doch vrees doet bruisen;
Angsten wisselen afschuw af.
Haar wereld is aantoonbaar kleiner.
Jaagpad, bosrand, struikgewas:
De stille plek die wordt gemeden
Havo-drie, dat is haar klas.
Geplaatst in de categorie: geweld