niets blijft behalve jij
hoe vaak ik jou ook droomde
in dromen en zoet mijn fantasie
de werkelijkheid voorspelde
ik spelde de zinnen
van beminnen in woorden
ongehoord tot de klanken
voor jou galmend misvormd
daar ik hen niet over mijn lippen kon tillen
zodat slechts de stilte
over onze ruggen kroop
en de hoop op later
de reis per seconde vertraagde
onverteerbaar blijft jouw streektaal
haar weg door mijn bloed voeren
alsof mijn spijt van het afscheid
dat ik tussen jou en mij destijds aansneed
slechts in sprookjesboeken verder leeft
Geplaatst in de categorie: emoties