sprookjesbeelden
in duizendvoudig blauw en witte sterren
scheen de winter zachter dan een baard
vol oude gewetens
zonneschijn in koude lijven, huppelend
als het kinderhart, dat altijd daar gebleven was
de blauwe vis verdronk zijn licht
onder gladde waterspiegels
waar het uitzicht rozen telde, gold de diepte
van die dag en wat er uit mijn ogen sprak
zocht slechts om bevestiging
boven, in een boom hing
een koekoeksklok te kreunen
hoe groot ben ik?
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...php?fotogedicht=sprookjesbeeld
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 31 december 2011
Geplaatst in de categorie: emoties