Op de deining van pulserend bloed
Om mij aan vrijheid te binden
in de tere zwachtels van de tijd
zijn de seconden als jaren weggegleden
Om mij te verzoenen met het lot
waarin de feiten zich aan mijn koude huid hechten
zijn de wonden als oneetbare vruchten
In een poging om nare dromen te ontvlinderen
is de kameleon op de deining van pulserend bloed
aan een wrede nacht ontsnapt
aan de kwinkslagen op kromme nagels
die het kruis krampachtig bijeenhouden
aan een zinkend schip dat als wrakhout
de tempel vormt voor mijn bouwvallige gebeden
Als liefde geen naam zou hebben en steun geen belichaming
was het offer als een drug geweest
om het leven te bezweren in al zijn driestheid
Slechts met één vinger tilde ik
een hele wereld van mogelijkheden op
met één beweging wiste ik het hologram
van de inwendige vijand
met de speelkameraad die “ leven “ heet
Geplaatst in de categorie: mystiek