Onoplosbare zilte tranen
Zij eten het vuur dat ontvlamt
uit de oogopslag van de morgenstond
en weten van geen ophouden
Als de vrouwen in het veld
de zaden schalks uit hun schoot werpen
ontspruiten nieuwe liefdes
Luierend in de bomen zweren de mannen
een te dure eed alsof zij bereid zijn
om voor het geringste te sterven
In hun naïviteit drinken zij
de dag vaarwel en begeven zich naar zee
verstrikt in de netten van de nacht
Er wacht hen een zware storm
als zij dronken heen en weer zwalken
op het dek der vermetelheid
En keren niet weer als zij
verdrinken in de draaikolk der vergetelheid
van de ongenadige wateren
Dit is de eeuwige thuishaven van deze “ helden ”
De plek waar de vrouwen zich verslikken in het water
van hun onoplosbare zilte tranen
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 18 mei 2011
Geplaatst in de categorie: rampen
prachtig verbeeld en krachtig verwoord!