Schaduwen zoeken licht...
Vertrapt en achteloos laat zij hem liggen,
leeggezogen, in haar dode hoek.
Dit handelen voor haar, al zo'n gesneden koek.
Al wenend, weent zij, opnieuw, ik ben zo alleen
gewikkeld in een zwart voilen sluier om haar heen.
Al het gelovig licht wat toehapt
wordt vol verlangen, gevangen
en vervolgens in haar schaduw vertrapt.
Met droevige, verlaten, zwart omrande, hunkerende ogen
wacht zij tot een nieuwe prooi blijft staan.
Zij kijkt hem diep, doordringend aan.
Zie haar, opnieuw, met opgeheven handen
wachtend, smachtend,
tot nieuw licht zal landen.
Om het vervolgens, ondankbaar
maar gretig..geheel..op te laten branden.
Geplaatst in de categorie: psychologie
Jammer dat je niet tegen kritiek kunt. Ik heb al te vaak gehoord dat men schrijft uit emotie of gevoel en dat taal niet zo belangrijk is.
Blijf vooral bij je standpunt, corrigeer niets, dan is het i.i.g. een "Nicoline".
Ik noem slechts 1 regel hier:
gewikkeld in een zwart voilen sluier om haar heen.
gewikkeld in een zwarte voile = sluier
of: een zwarte sluier om haar heen
Al wenend, weent zij? {tautologie}
diep, doordringend? {tautologie}
Je zou er goed aan doen het gedicht onder de loep te nemen en waar nodig te corrigeren.