vertekenend
regen tikt de dagen weg, kleurt
buurman's gras nog groener
terwijl het mijne - van beton -
weer zwarter rozen glanst
veel mooier, dat dan wel
maar op de ramen die beslaan
schrijf ik letters die zich huilen
waardoor mijn kijk op watdanook
niet al te helder is en ik bedenk,
't kansloos zicht op enig blauw
in hun zinnen loos bestaan
en dat die rozen ook vergaan
Geplaatst in de categorie: emoties