Loslaten

Wie doorbreekt de verzegeling
van het altijd stille zwijgen
waardoor gevangen woorden
zich loswrikken uit het vastgeroeste patroon
en opgesloten pijnemoties zich bevrijden?

Ontneem mij mijn adem niet
nu mijn wil om los te laten
eindelijk de diepte induikt
en elk achtergebleven beeld
met één grote veeg, onvermijdelijk
voor eeuwig en altijd opruimt.

Ik koester wat mij is bijgebleven:
mijn zonnig bloemenveld
mijn stampvoeten in de regen
druppels op mijn huid
mijn rollebollen in het gras
het zoeken naar sprinkhanen
het luisteren naar de beek
het wolken tekenen.

Ik koester mijn eerste warme zoen
mijn glimlach naar mijn spiegelbeeld
mijn eerste samen zijn
verdwijnend in vergetelheid

Ik koester geboorten van nieuw leven
mijn vreugde en mijn blijheid
mijn wijzer worden,
grijzer en ook ouder.
Ik had het nooit echt door:
ik ben een volhouder.

loslaten koesteren zwijgen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 34 stemmen 278