Woordmolens.
Vermijd de woordenschat op
lange duur waarin ik onderga,
machteloze strijd tegen taal en tijd,
vaak niet te begrijpen wat te doen,
vertil me aan een lege letterkast,
streep de barcodes van gisteren.
Denk ik de waarheid te benaderen,
er zijn zo velen, mogen die bestaan
om tegen wil en hoon, de vlinders
van de Muzen aan te mogen raken,
strooit de zinnen in de goot, die
verder drijven zonder vlagvertoon.
Laverend langs de echo’s van wat al
reeds geschreven werd, projectie op
een blanco scherm, de eindeloze blik
gericht op sluimerend talent, het hoofd
getand met lauweren, geloof gevuld
met klatergoud, die waarheid is met
ongeduld te denken aan rottend loof en
meterslange losse einden, blazen nederige
woordmolens nieuw stof in mijn gezicht.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 31 januari 2011
Geplaatst in de categorie: taal
Prachtig gedicht.
Fijn om weer te lezen dichter.
Woorden, gebaren ...allemaal communicatiemiddelen...uiteindelijk toch een prettig gegeven...Zo las ik je woorden..