Ik wandel met voeten
wolken witberen helder
als ik de horizon aanschouw
aan het verlaten strand
alleen diverse vogels
vergezellen mij op de wandeling
er is een zoutzilte zeelucht
dat zweeft in de lucht als een trotse veer
ik wandel met voeten
in maanwitte duinen met open grenzen
dat maakt iets los in mij
en ik herdenk: nu blijde
de wonderlijke magie van het daglicht
waarover dromen lopen warmer dan voorheen
in de volle winterstilte
veel meer nabij
zo ben ik nooit alleen
Geplaatst in de categorie: natuur
Mooi natuurgedicht.