Niemand weet
Een boom een
berk en een beuk
een landschap bossen
in volle wintertooi
een schaap graast
in een vuile wintervacht
je handschoen geworpen
je voeten in de middagzon
een avond met een belofte op morgen
de wind schreeuwt
om een sneeuwvlok
ik weet het ... maar
je vlecht het rijp in mijn haar
zonder te weten waar, waarom te zoeken
naar wie ik al ben geweest, zoals jij ook.
Zie ook: http://www.metajeb.nl/
Schrijver: irene verkerke, 1 januari 2011
Geplaatst in de categorie: filosofie
Mooi gedicht.
dat is echt mooi!