Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
en alsmaar hoopt om te ontsnappen
naar buiten toe staat zij te grappen
maar diep van binnen wil ze vrij
ik ben voor haar alleen maar muren
met zicht op wat ze zo graag wil
de hemel, zegt ze soms heel stil
daar wil ze mij naartoe besturen
maar ik zit hier zozeer op aarde
zo zwaar van moed dat het haar spijt
dat zij het leven ooit bekoorde
ze ziet in mij geen grote waarde
soms kan ze mij een beetje kwijt
in veertien regels met wat woorden.
Zie ook: http://bertdeben.blogspot.com/
Schrijver: Bert Deben, 19 november 2010
Geplaatst in de categorie: afscheid
De laatste twee regels heel rakend.
Van een herkenbaar gevoel. Des al niet te min
Hopend dat de Ziel nog lang zal wachten vrij te zijn. Van het theater des leven.