Ze bewoont de stilte.
Ze bewoont de stilte,ze
bedrijft haar moraal
voor mij in een nog
te ontdekken taal.
Hoe is het wonen in
de stilte, vroeg ik haar?
Geen geluid kwam
over haar lippen,
toch antwoordde zij:
- Als ik in de stilte
van de sterren woon
is er geen stem
meer nodig om de
alles omvattende
leegte te verwarmen,
daar buiten heerst
alleen koning winter,
daar ben ik eeuwen
lang vandaan, alvorens
om tot mijn kindsdom
terug te gaan, zal ik
immer zwijgen en alle
geluidloze woorden in
mijn grafsteen krassen,
om onuitwisbaar
alle grond en gave
schoon te wassen.-
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 17 november 2010
Geplaatst in de categorie: mystiek
dromen " Heerlijk gedicht.