Menselijke sporen
In de prestatie wereld
klopt de geest van morgen
al ‘s nachts op onze deuren
Vermoeid hollen we mee
met de tijd die
alsmaar sneller gaat
Werelden die veranderen
waar we bij staan
als razende tekeer gaan
Verdoofd door het lawaai
verblind door de flikkering
van dag en nacht
Verzinken in een schemerig
verleden dat we niet kwijt
raken, ‘t laat ons niet gaan
Door het leven zwalken met
‘n geheugen die niet spoort
lijven die onleefbaar slijten
Is het moment daar dat we
uit onze leefbaan stappen
in de berm van de evolutie
Inzender: Janneke Koster Baas, 27 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie