duizendmaal duizendblad
elk gevouwen bloempje draagt een zomerdag
de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar
mijmerend rond september
frisser zelfs,
nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen
een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde
en zot
door dwarrelwind
in waaibomenhout, heen en weer
geworpen door een nawee die nog voorjaar weet
de bermen dragen meer dan gras, ze leven voort
in scheefgetrokken bloemen
neergemaaid door al wat was- de werkman huivert
tussen aardebrokken en zijn natte jas
kleeft altijd nog wat hoop
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi, 20 september 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie