Vang mij...als ik val
Een bloem ontluikt
om te groeien... naar de zon
mijn hart ving dat geluk
verder dan ik kijken kon
in een licht dat lacht
naar later
laat ik die bloem
uit liefde bloeien
en pluk alleen de dag
dankbaar dat ik mag bestaan
drijvend op dromen
van wolken en water
vogels vliegen mij voorbij
opgetogen, deel te zijn
van het lied dat leven heet
luister ik of één van hen
mijn naam
misschien al weet
als een nietig stipje
vanuit het oneindige heelal
kom ik langzaam dichterbij
vang mij...als ik val
Geplaatst in de categorie: geboorte
Een heel mooi geschreven gedicht!