lustrum, ook in de nazomer
hier voel ik
dat ik ben, hoef ik links niet met rechts
te verwisselen of het einde met het begin
hier zijn schaduwen als een reis
die je rond en rond draait
wanneer ze wachten op herfst
zoals bomen, nog groen op een negende horizon
almaar milder en waarvoor geen naam
meer bestaat
hier ben ik verbonden
onverklaarbaar
met beelden door gedachten gevormd;
verborgen taal, ontstaan uit de stilte
van elke vrucht
op paadjes en gezichten die alle angsten
van een wereld in een wereld
doen vergeten
soms explosief
of zomaar vanzelf
hier heb ik geademd
toen ik nog een laatste keer omkeek
naar de vijver die haar helderste vorm
in mijn lichaam liet zien
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 8 september 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
tussen beelden en stilte
in het hoge land