- De Zee, ze droeg de frisse zilte lucht -
De zee, ze riep naar de schelpen
en versierde het beklede strand
terwijl zij vast aan slaap gebonden waren,
spoelde de zee ze voort, rolde ze op het zand.
Meedogenloze zee, bedekte ze met al haar liefde,
wikkelde schelpen rangschikkend in verre dromen.
Mijn diepe zee.. boodschapper langst de kust,
droeg de frisse eenzame zilte schelpenlucht,
verschalend wervelde de wind de poëzie
zo onvergetelijk bleek..
hoorde men zijn zang haast niet...
omdat de dromen van de schelpen waren
turkooise paua schelpen,
de onbevangenheid van stille aandacht,
lagen te fonkelen in het donkerzilver
van het nachtelijk weelderig avondstrand....
het gaf niet dat zij sliepen onder het wier
dat zij van mensenwensen droomden,
want de bonte blauw uitgelopen zee,
zocht de mooiste schelpen als souvenir.
Geplaatst in de categorie: filosofie
en de zee haar boodschapper laat zijn langs de vloedlijnen van haar dromen.
jouw geliefd thema.. de roerige, diepe onpeilbare zee.. die geeft en neemt
prachtig!!!