Tot aan die tijd...
Wanneer je het zwart
van de nacht
in mijn ogen ziet
ben ik er even niet
maar wacht op mij
het donker voorbij
dichterbij
de bron
van het bestaan
waar het hart van
wolken breekt
en zoute tranen
uit een zee van spijt
in rook zijn opgegaan
waar het licht
weer dag wordt
en mijn glimlach
zich uitstrekt
in oneindigheid
wacht op mij...
tot aan die tijd
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid