Kinderkopjes in de regen,
Blonde hoofden, bleek
gelaat op ziel en hart
gericht, waaraan de dromen
kleven, ver uitzicht, waadt
ze door de tranen heen, benen
getooid in zwart brokaat,
handen in afzwerend gebaar,
met madelieven in het natte
haar, kleur op wang en lippen
waaraan geen regenboog kan
tippen, ogend vurig in
gestolen blikken, om zich in
de dubbele moraal te schikken,
waar een mens de lust moest
reven, laat vuur op kusten van
liefde te stranden en in de haven
van liefde te verdrinken, waart
de tijd en toga door nauwe stegen,
samen met een avondklok van schijn
te klinken met een valse schaamte
als ethiek vermomd, dacht dat
deuren veilig open stonden waar–
achter de maskers van de zegen,
getekend op de glimmende kinder-
koppen van de ochtendstond, alles
blijft bestaan in een druilerige regen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 26 maart 2010
Geplaatst in de categorie: moraal
verwoord.