zie je me graag
‘wat jij me toe dichtte’
weet je nog
we renden de heuvel af
langs lieflijk zwaaiende halmen
en in jou zong de zomer, ter hoogte van mijn hals
ik liet me ruggelings vallen in je armen
en in de bunker waar poëzie
het verleden verschoof
vol vertrouwen, om dromen waar te maken
met die immer voortdurende vraag
je was meer dan hartstocht, meer dan herkenning
in het bed vol zachtgesponnen licht
nu waden
duizend witte vogels in de stilte die wij schreven naar elkaar
woorden
die in ons hoorden
zo mooi, van zichzelf
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 24 maart 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie