Niemand ziet
Haar ogen stralen maar
niemand ziet haar pijn
achter het masker van de lach.
Ze is gegrepen door verdriet
maar er is niemand om
haar heen die het ziet.
Bang voor het leven om
zichzelf bloot te geven
hoe lang kan ze dat verdragen.
Je hoort haar nooit klagen
toch zal ze vechten want ze
wil zo graag weer gelukkig zijn.
Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/
Schrijver: Paula Hagenaars, 24 maart 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet
Wat een mooi gedicht Paula!