schuilen
het duurt vast niet
lang meer
de terugkeer naar mezelf
vaak zo stil
als vogels die naar de nacht vliegen
en daar gaan luisteren
naar de vreemde adem van de dag
soms vergeet ik
dat ik er niet ben
en schrijf muren vol
met schuimende woorden
lees gedichten
op lippen die bewegen
en raak zacht jouw haren
wanneer een strofe onsterfelijk valt
het duurt vast niet
lang meer, het afscheid van de ander
van wie ik was, voor jou
vaak zo stil
als vogels die naar zee vliegen
en daar gaan sterven
diep
daarbinnen
in hun eigen lied
“Ne me quitte pas. Il faut oublier. Tout peut s'oublier”
(Jacques Brel)
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 28 februari 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
de vogels die sterven daarbinnen in hun eigen lied...wat een fantastisch slot!
Wat een pracht gedicht Kerima!
prachtig super mooi
zo prachtig weer.......