Twintig twee nul acht.
De tijd vliegt als immer,
op jachtige vleugels,
onstuitbaar, het moet zo zijn.
Met mijn gedachten aan jou
loop ik de lege dagen door,
in herinneringen van geluk en plezier
Ik zal het nooit begrijpen, nee,
dat nooit mijn lief, dat jij
toen naar de hemel werd geroepen.
Ik hoop dat jij van bovenaf
niet alleen mijn zwaktes zult kunnen zien,
maar ook de kracht die jij me gaf.
Want al zal het zonder jou
nooit meer hetzelfde zijn:
voor mij ben jij nog altijd hier.
http://www.zeelandnet.nl/video/bekijk/
video/3285/De_Steen_Bram_Vermeulen.html
Zie ook: http://communities.zeelandnet.nl/data/vanalleswat/
Schrijver: Peterdw., 20 februari 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet