NEE
ik wil met ondoorzichtige manoeuvres
uit mijn gedachten klauteren
ze onbeademd achterlaten
in een tijdscollage waarvan ik gezichten amputeer
zonder slaap of kus
hele hoofden die ik laat rondkijken in bevlekte uren
muren, nooit gekocht
zoals het geluid
van regenvlagen tegen de binnenkant
van mijn keel
aarzel niet
en huiver
om de omtrek van hun zonden
zij lopen er voorbij, onbewogen
en opnieuw
knikken anderen toe
in het weten, geweten als gastheer
bewaren elkander
in de doofpot
van de zwijgzame onwaarschijnlijkheid
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 31 januari 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie