De ommekeer
De ommekeer leek niet denkbaar
keek verloren om mij heen, hopeloos in verlangen
zoveel leegte vulde eindeloos de afstand.
De nacht nadien verdween, een ontluikend begin
alsof de wereld haar noden nooit gekend heeft,
mijn boodschap niet had mogen ontvangen.
De eerste voorzichtige schreden
vervolgen het verdwijnen..
hoe kon ik denken, dat haar adem
ons weer feilloos zou vinden,
mijn besef voorgoed zou veranderen..
jouw terugkeer
deed mij verder gaan,
deed mij weer wankelen.
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi verwoord!!