Kerkhof met bomen
Op het hoogste punt een bank
hier rust men uit en laat de blik
over de bomen gaan, vangt het blauw
van een rivier, spiegel van de lucht
De bladeren orakelen voort
hun vorige voorspelling
kwam slechts ten dele uit
want de dames van het noodlot
kwamen tussenbeide, naar hen
luistert zelfs een god
Men fluistert brokkelzinnen
in haar oor en waant zich
een moment onbespied, nauwelijks
bestaand valt zij in slaap
Botten dansen in een klikklak
veranderen in berkenbomen
Er breekt een dode tak
waarvan zij wakker wordt
Zij staat op, recht de rug
rekt zich in haar zwartheid uit
handen hoog boven haar
vervolgens haar wandelstok
De lucht vult haar neus
wijst haar de weg naar huis
voorbij de engel met traan
die roerloos op haar wacht
Zie ook: http://taichivanstani.punt.nl
Schrijver: Stanislaus Jaworski, 11 januari 2010
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid