zacht land
alle gedachten
die ik uit de winter
verzameld heb
alle slachtoffers
uit het reliëf van de nacht
bange stappen en mistranden
het knielen
voor de duisternis in mij
ze verdwijnen
wanneer de horizon duinen dichterbij brengt
nog dichter dan een witte oever
aan de dood ontleend
de wind, een vogel,
het schuimen
van verzen
het begrijpen van licht
waarin ik jouw woorden
vind
en dat wat zich voortbeweegt
hou van me
want uit een zeeschelp geworpen
ben ik iedere waarheid
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 13 oktober 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi gedicht.
Mooi!