Netgedichten

netgedicht (nr. 27.341):

De thee

Ze draagt de thee op de veranda
Daar zitten ze dan. Het verleden
zit tussen hen in. Ze ademen de
zachte ochtendlucht.

Haar smalle hand schenkt hem de thee.
Samen zitten ze daar. Hij kijkt naar haar
en ziet nog altijd haar schoonheid
die hij aanbad…rust straalt ze uit.

Van het verleden hebben ze geen
spijt. Samen zijn ze volwassen
geworden,ze kijkt hem aan en
vraagt : nog een kopje ?

Zijn lach is puur om hun samenzijn.
De zachte blik in haar ogen, als ze
naar hem opkijkt. Zij, die hem kent
als geen andere vrouw ooit.