Netgedichten

netgedicht (nr. 26.667):

onomkeerbare dagen

Hoe jij mij melkt
en ik jou melk

hoe mannen en vrouwen
moeten groeien
tot op een punt
dat het voedzaam wordt

wij oeverloos
van mening verschillen
terwijl het tweemaal
op hetzelfde neerkomt
of wilden we gewoon
lang baden
elk aan zijn geëigende kant

hoe wij er beiden
wel en niet beter op worden
tussen de dagen staan
en tijd vrije doorgang heeft

hoe de betere bestemming
maar op zich laat wachten
of is het gewoon matiging
loutering krimpen van jezelf
hoe je het ook noemt
en of je het nog benoemt
als het er niet meer toe doet

hoe zo de wereld verkleint
tot op de voorschoot van het draagbare

hoe het ongenaakbare
zich verankert
op de stoel
van het alledaagse

hoe wij tronen
boven elk verwachten
loze beloftes
op de kinderstoel
blijven liggen zijn