Netgedichten

netgedicht (nr. 26.623):

decor van verschijnende dingen

Het moest nog eens gezegd worden
ik dacht dat borsten van chocola waren
je ademtocht puur uit je gouden hoofd

ik kwam van tussen mijn ideaal decor
gekropen waar ik rijpenderwijs zat te
spelen met abstracte woorden waar
het leven soms geen raad mee weet

ik moest nog leren over het vergaan
der dingen en het relativeren dat op
de achterkant van de tong leeft het
leek zoiets als de 'gulden snede' dat
kon ik in mijn boeken nog wel vinden

maar later veel later toen je me vroeg
'ben je wel gelukkig met mij' begreep
ik nog veel minder het onzekere van
het bestaan als je met je nutteloze
vragen zo om mijn decor heen loopt