Kruiend ijs
Winden gieren zoals
ze altijd waaien, zaaien
spoken in mijn hoofd,
cirkelen weg door open
kieren, glippen weg met
de magere lijven om die naar
de kille boezem terug te drijven,
rook dat waart langs vagevuur
en blinde gaard, dooft de
gulle lach om de vastberaden
lippen, kan ik alleen verklaren,
dat ik in dit verduisterd uur niet
zal zwijgen, ongezien, ongehoord,
en niet beluisterd, aan mezelf
gekluisterd, de hete as wordt grijs en
het warme bloed stolt tot kruiend ijs.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 31 mei 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie