De val van de Uil
Weer zat ik hier aan het water
bij mijn eik - ver van de stad
vol van vragen over leven
hoe het Goede na te streven
maar ik kon geen antwoord geven
want ik wist niet hoe of wat
Dus ik vroeg het aan de uil
die op een eikentakje zat
En hij gaf me toen een antwoord
dat ik nimmer meer vergat
Als je weten wil - mijn beste
hoe het Goede wordt geleefd
neem dan op jouw kommerdagen
als jij antwoord hier komt vragen
ook iets mee voor mijn behagen
dat ook iets van waarde heeft
Een vers muisje - zei hij zacht
waar zo de aarde nog aan kleeft
Want het Goede - sprak hij later
krijg je pas nadat je geeft
Toen ik terugliep naar het water
en eens omkeek naar de eik
overdacht ik nog zijn woorden
in een aangeraakt verdriet
Want ik wist - hij had gelijk
hij had zo barstensvol gelijk
hij had misschien wel meer gelijk
toen hij die echo achter liet
Maar ik dacht steeds aan dat muisje
en gelukkig was ik niet...
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 17 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: filosofie