Afgedankt?
Ze lag er wat vuilig
Tussen schemer en dageraad
Beland op de koude straat
Verloren op de grond
Toen de hand, rimpelig van oud
In de koele ochtendlucht
Steunend, met een zucht
Het lappenpopje vond
Ogenschijnlijke vodden
Ooit een kind toebehoord
De kinderdroom wreed verstoord
Door regen en zon verweerd
Hij ontfermde zich ontroerd
In eenzaamheid sleet hij zijn dagen
Wilde niet om hulp vragen
Het tij had zich niet ten goede gekeerd
Zij bood hem warme troost
Lichtpunt in dit zwervend bestaan
't Was zijn tijd nog niet heen te gaan
Ergens was zijn stille gebed verhoord
Blij met 't onvoorziene gezelschap
Immers, zijn kroost was hem allang vergeten
Voor een oude gek werd hij versleten
Onafscheidelijk zetten zij het leven voort
© Gerda J.
Zie ook: http://gerdas-corner.spaces.live.com
Schrijver: Gerda J. Oltmans, 26 september 2008
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid