Netgedichten

netgedicht (nr. 22.346):

Een wereld vol dwazen

soms voel
ik me kabouter
in het grote mensenland

ja ik ben stouter
omdat mijn zonde
hun dimensie niet kent

zij reuzen in stappen
wieken met armen
om de hemel te vatten

graaien met vingers
hun hebzucht bijeen voor
ons is er slechts steen en been

wij klagen in klein
paddenstoelen een kring
en voelen ons fijn

in een wereld vol dwazen
die spoken najagen
zonder zichzelf te zijn