Keramiekkraampje op het plein
Vannacht stond ik op het marktplein
in bedriegende gedachten
vergeefs op jou te wachten
zonder daar ook echt te zijn
Mijn hand ging over stapels borden
gestald om aangeraakt te worden
Zachtjes tikte ik er eentje aan
die had moeten blijven staan
Niet al wat breekt wordt ook vermalen
In de helle juni zon
blonk het glazuur er niet minder om
al moest ik de splinters wel betalen
De schitterende scherven sneden
als sterren die fonkelen in het zicht
maar die hun neergang reeds beleden
en enkel nog bestaan uit licht
Van mijn gekrenkte trots ontdaan
heb ik het niet over mijn hart verkregen
de scherven daarna op te vegen
en ben geroerd weer heen gegaan
Niet al wat eindigt gaat kapot
Bij het geleiden van het lot
werd de schoonheid van het keramiek
van nut verlost in mozaïek
Het is goed
zuchtte ze met een kleine knik
lieve schat en ik
ben zo moe
Zie ook: http://www.xs4all.nl/~nanter/
Schrijver: Wouter Tieks, 8 maart 2008
Geplaatst in de categorie: overlijden