Eigenlijk weet ik ook niet zo goed
Eigenlijk weet ik ook niet zo goed waar
het denken ophoudt en de ontroering begint
als je een kind ziet dat nog zo onbevangen
naar de wereld kijkt, met blauwe ogen die
nog niet al die rotzooi gezien hebben, die
geen getuige waren van de vernieling waar
wij elke dag mee doorgaan door onze
manier van leven en consumeren, al moet
gezegd dat ze ook nog niet al die krokussen
zagen, al het tere van weer een nieuwe lente
die komt, ongeroepen, onopgedragen,
maar onweerstaanbaar zoals wanneer een vrouw
moeder wordt, wanneer ze barensweeën lijdt
en enkel maar kan hopen dat nu gauw
alles voorbij zal zijn. Zo is dat kind:
argeloos, onschuldig, onbevangen, nieuw.
Geplaatst in de categorie: emoties