Netgedichten

netgedicht (nr. 19.115):

de Zeijerwiek*

Reizend over Drenthe's stille wegen
Mochten wij de ontdekking beleven
Van een geconserveerd verleden
Vergane welvaart lang geleden

Een middagje Drenthe rond
Met vrouw en Friese hond
Deed ons belanden bij een wiek
Die de ontginner ooit eens schiep

Na afsluiten van de grote wateren
Wordt hij nu volgepompt uit een wel
Op stenen die het water doen klateren
Al stroomt het water nu minder snel

De wiek kijkt neer op lege velden
De winter doet zijn dorre werk
Ooit deed het veen hier werkers vellen
In kou en hitte onder wisselend zwerk

Nu hebben dichters op de wallen
Op plateaus hun werk geëtaleerd
Vooral de inhoud is ons bevallen
Vorm en rijm mogen worden aangeleerd

Kunst in Drenthe op een modderig pad
Gedicht in de natuur het heeft wel wat
Zeker als een stukje jong verleden
Door in stand houden wordt beleden

En rustig stroomt het roestig water
Over de keien en Drentse flinten
Bij het gesloten eind van de Zeijerwiek
En houdt zijn plant en diertjes kwiek

Het lager gelegen mooie Drentse ven
Sluimert achter de wallen van de wiek
Beschermd tegen noordoostenwind
Een ven zoals men hier vele vindt

* Een wijk(Drents: wiek) is een kanaal dat tijdens de ontginning van de venen werd gegraven voor aan- en afvoer van materialen en producten. Het heeft vaak ook een waterbeheersingfunctie. De Zeijerwiek werd ooit aan een kant afgesloten, zodat het water eruit liep. De droogstand is later ongedaan gemaakt door grondwater naar boven te pompen. Het water klettert op stenen die door het vele ijzer in het water een mooie bruine teint hebben gekregen. Wij ontdekten het bij toeval.

Schrijver: Rikus Kiers, 3 februari 2008

kiersbv

tiscali.nl

Geplaatst in de categorie: natuur

Wiek

Drenthe

dichters

4.3 met 14 stemmen

383

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: At de Groot
Datum:: 12 februari 2008
Email:: atdegrootcs.com; Mooi gedicht. De zeijerwiek is in de dertiger jaren als werkverschaffingsproject uitgevoerd. De wiek is daar waar het gedicht over gaat boven op het maaiveld aangelgd met behulp van leem. Er ligt dus eigenlijk een lemen bak bovenop het maaiveld. Ergens in de vijftiger jaren was de dijk van leem doorgebroken en stond alles rond Zeijerveld blank. Met de ruilverkaveling Vries kwam er een einde aan de open verbinding met het Noord Willemskanaal en begon de wiek te verdrogen en te verlanden. In 1983 startte de werkgroep Zeijerwiek met het herstel en zorgde ervoor dat er weer water in de wiek kwam met behulp van een grondpomp. Dit jaar viert deze werkgroep,haar 25 jarig bestaan onder meer met een expositie in het weekend van 12 en 13 september. Wij zouden dit mooie gedicht daar ook graag 'ophangen'.
At de Groot
voorzitter Stichting Zeijerwiek e.o.
Tel: 0592-291584

Naam:: Rikus Kiers
Datum:: 3 februari 2008; Hartelijk dank voor je reactie.
Het "minpuntje" is echter pure realiteit. Je kunt dat, net als ik, met eigen ogen aanschouwen. Mogelijk is in het verleden de wijk gegraven voor de vervening, waarna het veen heel diep is weggegraven, behalve aan de zijkanten van de wijk, die daarmee hoge wallen kreeg. Bij polders is het vaak gebruikelijk dat de ringvaart hoger ligt dan de drooggelegde polder.

Naam:: Ludy Roumen
Datum:: 3 februari 2008; Mooi meenemend en delend geschreven. Het enige minpuntje vind ik dat de wiek 'neerkijkt' op de lege velden. Misschien bedoelt de schrijver het figuurlijk, maar de wiek is een uitgegraven kanaal en kan qua niveau hooguit uitkijken op de lege velden.

Geef je reactie op deze inzending: